هوای بودنت را عجیب نفس میکشم!!سرفه میکنم!میدانی هوای بودنت همیشه در گلویم گیر میکند...خوشحالم برای تمام شدن غروب های دو نفره ی پاییز..و روزهای آغاز زمستانی دوباره، خوشحالم که دیگر در این روزها هوای دو نفره ای وجود نخواهد داشت دست خودم را میگیرم نوازشش میکنم و با احترام خواهشش میکنم که غروب های  را با من گهگاهی قدم زند!!

نوشته شده در چهارشنبه 91/10/6ساعت 3:20 عصر توسط مهسا| نظرات ( ) |